вторник, 3 апреля 2012 г.

Մի փոքրիկ պատմություն կիթառի մասին... շատ եմ սիրում -  արվեստ, գեղեցիկ, կիթառ, կլասսիկ

Կիթառ՝ լարային երաժշտական գործիք, որը մեծ տարածում է գտել ողջ աշխարհով մեկ : Կիթառը  օգտագօրծվում է որպես ուղեկցորդ գործիք բազմաթիվ երաժշտական ոճերում: Հիմնական գործիք է համարվում այնպիսի երաժշտական ոճերի մեջ  ինչպիսիք են Բլյուզը, Կանտրին, Ռոկ – երաժշտությունը, Ֆլամենկոն: XX դարում ստեղծում են էլեկտրոկիթառը, որը ևս մեծ դեր ունեցավ երաժշտության լորտում :


 


Առաջին ապացույցները ժամանակակից կիթառների «նախնիների» մասին գտել են պեղումների ժամանակ և պատկանում են  II հազարամյակին : Հին եգիպտոսում և Հնդկաստանում ևս գտել են նմանատիպ գործիքներ: Եգիպտոսում դրանք հայտնի էին նաբլա, նեֆեր, ցիտրա անվանումներով, իսկ Հնդկաստանում՝ վինա և սիտար անվանումներով: Հին Հունաստանում և Հռոմում հայտնի էր այդպիսի մի գործիք կիֆարա անվանումով:
Այն ժամանակի կիթառները ունեցել են երկարավուն իրան և երկար պարանոց լարերը վրան քաշած: Իրանը պատրաստում էին ամբողջական կրիայի վահանից, կամ էլ ծառի ամբողջական կտորից :


 


III-IV հազարամյակներում Չինաստանում սկսում են պատրաստել մի գործիք «Յուան» անունով, որի փայտի իրանը հավաքում էին վերևի և ներքևի մասերը միացնելով իրար, այլ ոչ թէ ամբողջական փայտից : Այնուհետև Եվրոպայում սկսում են պատրաստել մավրիտանական և լատինական կիթառներ մոտ VI դարում:


 


Անվանման ծագումը 
«Կիթառ» բառը առաջացել է սանսկրիտ լեզվի  «Կուտուր» բառից և նշանակում է չորսլարանի :  Այս  գործիքը տարբեր երկրներում հայտնի է  տարբեր անվանումներով Հունաստանում` «կիֆարա ϰιθάϱα», Իսպանիայում` «Cithara» : Առաջին անգամ Կիթառ անվանումը հայտնվել է միջնադարյան եվրոպայի գրականության մեջ  XIII :Միջնադարում կիթառի զարգացման հիմնական կենտրոնը Իսպանիան էր , որտեղ կիթառը բերվել էր Հռոմից : XVIII դարում իսպանական կիթառը արդեն  ստացել էր հիմնական տեսք և կազմված էր 6 առանձին լարերից, և այն ուներ նրանով կատարվող ստեղծագործությունների մեծ քանակություն: Այս գործում իր ներդրումն է ունեցել XIX դարի իտալացի կոմպոզիտոր և կիթառի մեծ վարպետ  Մաուրո Դժուլիանին:


Կլասիկ կիթառ


 


XVIII—XIX  դարերի ընթացքում իսպանական կիթառը կրել է ակնհայտ փոփոխություններ, կիթառի  վարպետները փորձարկումներ էին կատարում չափսերի եվ տեսքի  կապված: XIX դարում կիթառի վարպետ Անտոնիո Տորրեսը տալիս է  կիթառին այժմյան տեսքը : Այդ տեսքով կիթառներին այսօր անվանում են կլասսիկ կիթառներ :